Patron szkoły
Władysław Broniewski (1897-1962)
poeta; żołnierz Legionów Pol. i uczestnik wojny pol.-bolszewickiej; od 1921 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, działając zarazem w ZNMS (Pamiętnik 1918 - 1922 1984). W 1925 ogłosił z S.R. Standem i W. Wandurskim manifest rewolucyjny poezji proletariackiej w zbiorowym tomie Trzy salwy. Współpracownik i współredaktor pism inspirowanych przez KPP i Front Ludowy (m.in. Miesięcznika Literackiego); 1931 więziony; 1925 - 36 sekretarz redakcji Wiadomości Literackich. W 1939 we Lwowie, 1940 - 41 więziony przez władze sowieckie; 1941 wstąpił do armii polskiej, z którą przeszedł na Bliski Wschód, 1945 powrócił do kraju.
Na zdjęciu powyżej: statua Patrona w SP5
Czołowy przedstawiciel polskiej poezji rewolucyjnej i patriotycznej, zespalał w swej twórczości agitacyjny patos walki społecznej i niepodległościowej z akcentami osobistych wyznań, sięgał programowo do tradycji romantycznej (zbiory:Wiatraki 1925, Dymy nad miastem 1927, Troska i pieśń 1932, poemat Komuna Paryska 1929); u schyłku lat międzywojennych uległ nastrojom katastroficznym (Krzyk ostateczny 1938), których przezwyciężeniem stał się wiersz - apel Bagnet na broń (1939); w latach tułaczki wojennej w twórczości Broniewskiego dominowała tonacja religijno - nostalgiczna, znalazły wyraz rozterki ideowe (zbiór Drzewo rozpaczające 1945); w okresie powojennym na plan pierwszy wybił się zrazu nurt polityczno-propagandowy (poemat Słowo o Stalinie 1949, tom Nadzieja 1951), a później refleksyjny, o motywach osobistych i krajobrazowych (poemat Mazowsze 1952, cykl Anka 1956). Tłumacz rosyjskiej poezji i prozy (wybór Moje przyjaźnie poetyckie 1960); Wiersze i poematy (1972). W 1950 i 1955 otrzymał nagrody państwowe I stopnia.